หลักการทำงานของเครื่อง GPS

1. การวัดช่วงหลอกและการวางตำแหน่งจุดเดียวช่วงหลอก(จีพีเอส)
การวัดช่วงหลอกคือการวัดระยะทางจากดาวเทียมไปยังเครื่องรับ นั่นคือ ระยะทางที่ได้รับโดยการคูณเวลาการแพร่กระจายของสัญญาณรหัสกำหนดช่วงที่ส่งโดยดาวเทียมไปยังเครื่องรับ GPS ด้วยความเร็วแสง วิธีระยะหลอกของการกำหนดตำแหน่งจุดเดียวคือการใช้เครื่องรับ GPS ในการวัดระยะหลอกด้วยดาวเทียม GPS มากกว่า 4 ดวง ณ เวลาหนึ่งๆ และพิกัดทันทีของดาวเทียมที่ได้รับจากข้อความนำทางด้วยดาวเทียม และใช้วิธีการตัดช่วงเพื่อคำนวณ พิกัดสามมิติของเสาอากาศในระบบพิกัด WGS-84

2. การวัดเฟสพาหะและการวางตำแหน่งเฟสพาหะ(จีพีเอส)
การวัดเฟสพาหะคือการวัดการหน่วงเฟสระหว่างสัญญาณพาหะผ่านดาวเทียม GPS และเสาอากาศรับสัญญาณ รหัสช่วงและข้อความการนำทางจะถูกมอดูเลตบนผู้ให้บริการดาวเทียม GPS หลังจากได้รับสัญญาณดาวเทียมแล้ว เครื่องรับจะลบรหัสช่วงและข้อความดาวเทียมบนคลื่นพาหะออกก่อน แล้วรับคลื่นพาหะอีกครั้ง ซึ่งเรียกว่าคลื่นพาหะแบบสร้างใหม่ เครื่องรับ GPS จะเปรียบเทียบตัวพาดาวเทียมที่สร้างขึ้นใหม่กับสัญญาณออสซิลเลเตอร์เฉพาะที่สร้างโดยออสซิลเลเตอร์ในเครื่องรับผ่านเครื่องวัดเฟสเพื่อให้ได้ค่าความต่างเฟส

3. การวางตำแหน่งส่วนต่างตามเวลาจริง(จีพีเอส)
หลักการของการกำหนดตำแหน่งส่วนต่างแบบเรียลไทม์ของ GPS คือการวางตัวรับสัญญาณ GPS (เรียกว่าสถานีอ้างอิง) บนจุดพิกัดทางภูมิศาสตร์ที่แม่นยำที่มีอยู่ คำนวณค่าแก้ไขของค่าการสังเกต GPS โดยใช้พิกัดทางภูมิศาสตร์และจุดชั่วคราวที่รู้จัก และส่งค่าแก้ไขไปที่ เครื่องรับ GPS เคลื่อนที่ (เรียกว่าสถานีเคลื่อนที่) ผ่านอุปกรณ์สื่อสารวิทยุ (เรียกว่าดาต้าลิงค์) สถานีเคลื่อนที่ใช้ค่าแก้ไขเพื่อแก้ไขค่าการสังเกต GPS ของตัวเองเพื่อกำจัดข้อผิดพลาดข้างต้น เพื่อปรับปรุงความแม่นยำของตำแหน่งแบบเรียลไทม์ มีวิธีการหาความแตกต่างไดนามิกของ GPS หลายประเภท โดยส่วนใหญ่รวมถึงความแตกต่างของตำแหน่ง ความแตกต่างของช่วงหลอก (RTD) ความแตกต่างแบบเรียลไทม์ของเฟสผู้ให้บริการ (RTK) และความแตกต่างของพื้นที่กว้าง